شگفتی های نوشتن در فضای مجازی!
اسماعیل امینی از «شگفتی های نوشتن در صفحات فضای مجازی» می گوید و به بررسی انواع کامنت ها در این فضا می پردازد.
این شاعر، پژوهشگر و مدرس زبان و ادبیات فارسی در یادداشتی که در این حوزه در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: «نوشتن در صفحات فضای مجازی، به خاطر سرعت و سهولت و مزایای دیگرش خیلی دل نشین است. یکی از مزیت هایش این است که «بی مرز» است؛ چه در انتخاب مبحث و زبان و چه در گستره انتشار و خوانندگانش.
اما یکی از شگفتی های نوشتن در فضای مجازی که گاهی سرگرم کننده است و گاهی کلافه کننده این است که هر جور خواننده ای گاهی با نام و تصویر واقعی و گاهی با هویت پنهانی و تصویر ساختگی، زیر نوشته تو چیزی می نویسند. این نوشته ها شامل گونه های مختلف است. در این یادداشت، تأملی دارم بر بعضی از این گونه های نوشتن زیر نوشته اصلی که در اصطلاح فضای مجازی می شود «کامنت گذاری».
۱- نوشته های تبلیغاتی شامل تبلیغ شغلی یا فکری و سیاسی بدون ارتباط با نوشته اصلی.
۲- نوشته های موظفی مواجب بگیران سایبری و گروههای فشار از سلطنت طلب و ضدانقلاب آن سوی اقیانوس ها تا صیانت طلبان این سوی آب ها از بحر خزر تا خلیج فارس.
۳- نوشته هایی که تلاش می کنند با طرح پرسش های بیهوده، نوشته اصلی را به حاشیه بکشانند و با مجادلات دنباله دار، حرف خودشان را به کرسی بنشانند.
۴- مخاطبانی که خیال می کنند همه باید در محدوده فکری و ذوقی آنها بیندیشند و بنویسند، ازاین رو بدون توجه به نوشته اصلی، از نویسنده می خواهند که مطابق میل آنها بنویسد.
حرف هایی از این دست:
- تو که نگران خط و زبان فارسی هستی، کاش درباره حقوق و عیدی کارمندان هم چیزی می نوشتی.
- راستی چرا به جای شعرخوانی، از بازداشت شدگان تظاهرات بازنشستگان نمی نویسی؟
- چرا درباره جنگ اوکراین و یمن و سودان و تایوان و لیبی نمی نویسی و فقط غرق شعر و بلاغت و دستور زبان هستی؟
۵- مخاطبانی که خیال می کنند فضای مجازی کلاس درس و جلسه پرسش و پاسخ است.
یا نوشته هایی از این دست:
برایم سیر مطالعاتی تعیین کنید.
برایم مبحث رساله پیشنهاد کنید.
رساله ام را می فرستم اشکالاتش را بنویسید.
چند شعر می فرستم برای نقد و نظر
مجموعه شعرم را می فرستم تا بعد از بررسی به یک ناشر معتبر معرفی کنید که چاپش کند.
۶- از همه شگفت تر و کلافه کننده تر، مخاطبانی هستند که با روحیه تفتیش و بازخواست، نویسنده را تحت فشار قرار می دهند که چرا این را نوشتی؟ چرا این گونه نوشتی؟
این جماعت شگفت و عصبی اگر به مقصودشان نرسند، از کوره درمی روند و ناسزا می گویند.
۷- یک جماعت دیگر هم که نیروهای سازمان یافته محافل پیدا و پنهان قدرت، ثروت و چهره های مطرح (سلبریتی ها، برندها و برخی اصناف) هستند، بمحض آن که چیزی خلاف میل کارفرمایان آنها بنویسی، مثلا از یک خواننده انتقاد کنی، یا خطاهای یک کتاب تست کنکور را متذکر بشوی، یا از بی انصافی و رفتار بد یکی از مشاغل انتقاد کنی، این جماعت سازمان یافته و کف بر لب می آیند و عربده می کشند و فحاشی می کنند تا نویسنده را عصبی، کلافه و خاموش کنند.»
منبع: مهندس وب
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب