ابرهای اسیدی زهره می توانند میزبان حیات فرازمینی باشند
مهندس وب: یک مطالعه جدید نشان میدهد که اسیدهای آمینه ضروری جهت زندگی بطور شگفت انگیزی در ابرهای اسید سولفوریک زهره پایدار هستند.
به گزارش مهندس وب به نقل از ایسنا، سیاره زهره ممکنست طبق استانداردهای ما یک سیاره جهنمی باشد، اما این احتمال وجود دارد که تعدادی از اشکال حیات در آنجا تکامل یابند.
به نقل از ان ای، حالا یک مطالعه جدید از پژوهشگران مؤسسه فناوری ماساچوست(MIT) نشان داده است که اجزای سازنده حیات به طرز شگفت انگیزی در اسید سولفوریک بسیار غلیظی که ابرهای زهره از آن تولید شده اند، پایدار هستند.
پوشش ابری ضخیم زهره به پژوهشگران اجازه داد تا ابتدا سطح زهره را به عنوان یک بهشت برای تشکیل و پایداری حیات تصور کنند، اما با پیشرفت فناوری، واقعیت علمی آن هویدا شد و این جشن را خراب کرد.
مشخص شد که سطح زهره خشک، داغ و از نظر فشار مانند درون یک زودپز با دمای سطحی تا ۴۶۴ درجه سانتیگراد است که به اندازه کافی برای ذوب حتی سرب نیز داغ است و فشار هوای آن مانند آنست که ۹۰۰ متر زیر دریا باشید.
ابرهای متشکل از اسید سولفوریک و جو خفه کننده زهره را که ۹۶ درصد از کربن دی اکسید تشکیل شده را نیز در نظر بگیرید تا بدانید زهره چه جهنمی است.
در صورتیکه خیلی از افراد امیدوار به یافتن حیات فرازمینی، ممکنست به مریخ یا قمرهایی مانند اروپا، انسلادوس و تایتان چشم داشته باشند، سیاره زهره در سالهای اخیر راه خودرا به سرخط یافته است. چونکه تصور می شود شرایط در ارتفاعات بین ۴۸ تا ۶۰ کیلومتری بالاتر از سطح آن، جایی که دما و فشار کاسته می شود و آب بیشتری در محیط وجود دارد، مساعدتر است. جالب اینجاست که این همان ارتفاعی است که لکه های تاریک عجیبی در بین ابرهای زهره با نشانه های نوری که به طرز مشکوکی شبیه به یک گونه باکتری در اینجا روی زمین هستند، دیده می شوند.
اما یک مشکل بزرگ وجود دارد که حیات ممکنست در آن موقعیت با آن روبرو شود. آن مشکل، ابرهای متشکل از اسید سولفوریک زهره است.
مطالعات قبلی نشان میدهد که حیات می تواند توسط ذرات دیگر موجود در هوا محافظت گردد، اما یک مطالعه جدید نشان داده است که میکروب ها ممکنست حتی نیازی به محافظت نداشته باشند و بتوانند در اسید سولفوریک به خوبی شناور باشند.
یک تیم پژوهشی از MIT تمام ۲۰ آمینو اسید «بیوژنیک» را که آن دسته از مواد شیمیایی هستند که برای تشکیل حیات ضروری هستند، در ویال هایی از اسید سولفوریک با غلظت های ۸۱ تا ۹۸ درصد، سطوحی که در ابرهای زهره با آن مواجهند، قرار دادند و با کمال تعجب مشاهده نمودند که ۱۹ مورد از آنها حتی در بالاترین غلظت ها نیز ثابت می مانند و ستون فقرات مولکولی شان دست نخورده باقی می ماند.
این شرایط برای چهار هفته در این مطالعه ادامه داشت و تیم پژوهشی کار را در آنجا تمام کرد، برای اینکه هیچ نشانه ای از زوال وجود نداشت.
سارا سیگر، نویسنده این مطالعه اظهار داشت: ما دریافتیم که اجزای سازنده حیات روی زمین در اسید سولفوریک پایدار هستند و این برای ایده امکان حیات در زهره بسیار جالب است. این به این مفهوم نیست که زندگی در آنجا مانند اینجا خواهد بود. در حقیقت ما می دانیم که نمی تواند اینطور باشد، اما این کار این ایده را تقویت می کند که ابرهای زهره می توانند از مواد شیمیایی پیچیده مورد نیاز برای تشکیل حیات پشتیبانی کنند.
اسیدهای آمینه تنها ترکیبات حیاتی نیستند که در اسید سولفوریک مقاوم هستند. این تیم قبلاً نشان داده بود که تعدادی از اسیدهای چرب و اسیدهای نوکلئیک پایداری مشابهی دارند. با این وجود، دانشمندان تمایز بسیار دقیقی را در نظر می گیرند در خصوص این که شیمی آلی پیچیده، همان حیات نیست، اما زندگی بدون آن وجود نخواهد داشت.
این اساساً به این مفهوم است که مواد تشکیل دهنده حیات می توانند در زهره زنده بمانند، اما باید دید که آیا آنها واقعاً وجود دارند یا خیر، چه رسد به این که آیا تکامل، آنها را با هم در شکل هایی از حیات ترکیب کرده است یا خیر.
پژوهشگران همین طور اذعان دارند که شیمی واقعی اتمسفر زهره البته بسیار پیچیده تر از کارهای آزمایشگاهی آنهاست.
در مجموع، این مطالعه کمی احتمال وجود حیات در ابرهای زهره را تقویت می کند، هر چند که هنوز بعید است که حیات در آن وجود داشته باشد.
یکی از هیجان انگیزترین یافته های سالهای اخیر در سال ۲۰۲۰ با بیان این مهم عنوان شد که اخترشناسان فسفین را در جو زهره کشف کرده اند که یک ماده شیمیایی نادر است که در اینجا روی زمین بیشتر توسط میکروب های بی هوازی تولید می شود. با این وجود، مطالعات بعدی نشان داد که آن نشانه به احتمال زیاد گوگرد دی اکسید معمولی است. برخی دیگر دریافتند که زهره آب بسیار کمی جهت زندگی دارد و دیگر نشانه های زیستی را که می توان انتظار داشت، از دست داده است.
در هر صورت، احتمالاً در آینده نزدیک پرده از این راز برداشته خواهد شد، چونکه ماموریت آتی به سیاره زهره موسوم به «ونوس لایف فایندر»(Venus Life Finder) به مدلول «یابنده حیات در زهره» شامل ارسال یک فضاپیما برای یافتن نشانه های حیات از ابرهای اسیدی زهره است و برای پرتاب در انتهای سال ۲۰۲۴ برنامه ریزی شده است.
این پژوهش جدید در مجله Astrobiology انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب