بهبود زخم های دیابت با هیدروژل قاتل باکتری ها
مهندس وب: هیدروژل جدیدی که آمینواسید به آن تزریق شده است، باکتری ها را بطور طبیعی از بین می برد و رشد سلولی را تقویت می کند.
به گزارش مهندس وب به نقل از ایسنا، هیدروژل ها جهت استفاده در درمان بیماریهای پوستی و مهندسی بافت محبوب هستند.
به نقل از ساینس دیلی، هیدروژل ها مواد زیست سازگار مبتنی بر پلیمر هستند که به سبب توانایی خود در حفظ آب، دارورسانی به زخم ها و تجزیه زیستی سودمند به شمار می روند. مشکل اینجاست که هیدروژل ها روند ساخت پیچیده ای دارند و در مقابل نیروهای بیرونی مانند مالش به لباس، ملحفه یا پانسمان زخم چندان مقاوم نیستند. همچنین، آنها بطور ذاتی قادر به مبارزه با عفونت های باکتریایی نیستند. بنابراین، اغلب با داروهای ضد میکروبی یا یون های فلزی تزریق می شوند که ممکنست مقاومت آنتی بیوتیکی به همراه داشته باشند و اثر منفی بر رشد سلول بگذارند.
پژوهشگران «دانشگاه جیلین»(Jilin University)، هیدروژلی ساخته اند که تولید آن آسان تر است، خاصیت های آنتی بیوتیکی طبیعی دارد و رشد سلولی را تقویت می کند.
«جینگ سان»(Jing Sun) از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: یک بیمار مبتلا به دیابت ممکنست زخم های پوستی داشته باشد که به سبب بیماری متابولیک به آسانی بهبود نمی یابند. ممکنست بیمار تلاش کند تا زخم ها را با داروهای موضعی مانند اریترومایسین درمان کند و شاید دارو در ابتدا موثر باشد اما در بلندمدت ممکنست علایم را کاهش ندهد. این امر می تواند به سبب مقاومت آنتی بیوتیکی باشد.
آنها آمینواسید پلی لیسین و پلاسمای خون غنی از پلاکت را به هیدروژل معمولی «Gel-MA» اضافه کردند تا خاصیت هایی را ایجاد کنند که برای مراقبت از زخم مناسب هستند. نتیجه هیدروژلی است که قوی تر است، در زخم منبسط می شود، ماندگاری بیشتری دارد، باکتری ها را می کشد و یک محیط سالم را برای رشد سلول های جدید به وجود می آورد.
سان اظهار داشت: هیدروژل بطور مداوم پلی لیسین را روی سطح زخم آزاد می کند و جلوی رشد باکتری را می گیرد. ما ε-پلی لیسین را انتخاب کردیم برای اینکه می تواند به مهار رشد باکتری بپردازد و مشکل سوءاستفاده از آنتی بیوتیک و مقاومت دارویی را حل کند. همچنین، این ماده بر تکثیر و رشد سلول ها تاثیر نمی گذارد. این هیدروژل می تواند با متاکریلات ژلاتین ترکیب شود که نقش ضد میکروبی دارد و استواری مکانیکی هیدروژل را بیشتر می کند.
در آزمایش هایی که با باکتری های «اشریشیا کلی»(E. coli) و «استافیلوکوک اورئوس»(S. aureus) انجام شدند، هیدروژل به غشای سلولی باکتری لطمه زد و به مرگ سلولی باکتری منجر گردید. برای سلول های سالم، گنجاندن پلاسمای خون غنی از پلاکت به آزاد شدن شاخصهای رشد و افزایش سلول های زنده می انجامد.
سان اظهار داشت: جالب ترین و هیجان انگیزترین لحظه برای من زمانی بود که محلول های پلی لیسین و پلاسمای غنی از پلاکت را با هم مخلوط کردیم تا ببینیم آیا آنها می توانند تحت تابش اشعه فرابنفش، یک هیدروژل تشکیل دهند.
این آزمایش جواب داد و پژوهشگران دریافتند که هیدروژل را می توان با قرار دادن آن زیر لامپ فرابنفش به مدت ۳۰ ثانیه خشک کرد.
سان اظهار داشت: من به عنوان پزشک و پژوهشگر درماتولوژی موظف هستم تا درمان های بهتری را به بیماران ارائه کنم. بیماران مبتلا به زخم های مزمن عفونی همراه با بیماریهای متابولیک مانند دیابت، سوءتغذیه و سایر بیماریها و همین طور بیمارانی که برای مدت طولانی بستری شده اند، از این راهکار بهره خواهند برد.
این پژوهش در مجله «APL Materials» به چاپ رسید.
منبع: webengineers.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب